Βασισμένο στο Τρόμος και Αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ του Μπέρτολτ Μπρεχτ
από τη Θεατρική ομάδα της Bofiliou Artschool
Ο Μπρεχτ με διάθεση τραγικά κωμική ή κωμικά τραγική δραματοποιεί αληθινά γεγονότα. 11 ιστορίες ανθρώπων που ζουν στην Γερμανία του Τρίτου Ράιχ. Στην Γερμανία του Χίτλερ. 11 ιστορίες που μας κάνουν να γελάμε, να κλαίμε, να θυμόμαστε. 11 ιστορίες ανθρώπων που ζούνε κάτω από τον τρόμο και την αθλιότητα οδηγούμενοι σε κωμικοτραγικές καταστάσεις απλά και μόνο επειδή φοβούνται τον διπλανό τους, τον σύζυγό τους, το παιδί τους το ίδιο. «Και οι τοίχοι έχουν αυτιά». Ελεύθεροι να πούνε ότι θέλουν, αρκεί να ταιριάζει με τα δεδομένα του Φύρερ τους. Ελεύθεροι να κάνουν ότι θέλουν αρκεί να μην σκέφτονται.
Γιατί Μπρεχτ;
Όταν ήρθαν να πάρουν τους τσιγγάνους δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν τσιγγάνος.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν κομμουνιστής.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν Εβραίος.
Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει.
…
Με αφορμή αυτά τα λόγια του Μπέρτολτ Μπρεχτ και φέτος επιλέξαμε να μιλήσουμε-πάλι- για όλα αυτά τα «Δεδομένα» που η κάθε εποχή τα μεταφράζει όπως την συμφέρει. Τα καταργεί ή τα εκμεταλλεύεται. Τα κρύβει πίσω από ξύλινους πολιτικούς λόγους. Δεδομένα όπως η Ελευθερία. Όπως ο Σεβασμός. Όπως η Παιδεία.
Ο πόλεμος και ο φασισμός σε κάθε εποχή αλλάζουν απλά μορφή. Είναι εύκολο να κατευθύνεις τις αμόρφωτες και απαίδευτες μάζες μιλώντας τους για καθαρότητα. Να ενδυναμώσεις το πατριωτικό τους συναίσθημα θυμίζοντάς τους, τους προγόνους τους. Να τους στρέψεις εναντίον άλλων φυλών, χρωμάτων, πολιτικών πεποιθήσεων και θρησκευτικών απόψεων κάνοντάς τους να πιστεύουν πως είναι μοναδικοί και διαφορετικοί.
Σε έναν κόσμο που υψώνει τείχη είτε νοερά είτε αληθινά κλείνοντας απ’ έξω πρόσφυγες, σε μία εποχή που βομβαρδιζόμαστε από Reality εκπομπές και θεάματα χωρίς λόγο και νόημα, σε μια Ελλάδα -που είμαστε για μία ακόμα φορά-έτοιμοι να κλίνουμε και επίσημα προς τον Φασισμό, τον Ρατσισμό και την Βία εμείς κάνουμε Μπρεχτ. Εμείς αντιστεκόμαστε προ(σ)καλώντας σας να έρθετε μαζί μας. Να ψάξουμε μαζί τι σημαίνει διαφορετικότητα. Να μπούμε στα παπούτσια αυτών που έφυγαν από την χώρα τους αποφεύγοντας-ενδεχομένως-έναν δικτάτορα ή έναν πόλεμο. Να θυμηθούμε πως ο Φασισμός πάτησε το πόδι του και στην δική μας χώρα και άφησε τα σημάδια του.
