σε μετάφραση-θεατρική διασκευή και σκηνοθεσία Χάρη Σώζου

Λίγα Λόγια για το έργο

Ο Τζακ και η Φασολιά είναι ένα γνωστό και πολύ αγαπημένο παραμύθι αγγλικής προέλευσης που πρωτοεκδόθηκε στο Λονδίνο το 1807. Μας αφηγείται την Ιστορία του Τζακ ενός ζωηρού, σκανδαλιάρικου, επιπόλαιου και απερίσκεπτου αγοριού και το πέρασμα του στην ωριμότητα.

Βασικό μήνυμα του έργου; Ποτέ δεν πρέπει να παρατάμε στη μέση, κάτι που αρχίζουμε. Όταν ξεκινάμε κάτι, πρέπει να το φέρουμε σε πέρας όσες δυσκολίες και αν συναντήσουμε. Έτσι και ο Μικρός Τζακ, σκαρφαλώνοντας την Φασολιά, κάποια στιγμή κουράστηκε, σταμάτησε, σκέφτηκε να κατέβει, φοβήθηκε ότι δεν θα τα καταφέρει, σκέφτηκε να τα παρατήσει, σκέφτηκε μήπως δεν έπρεπε να είχε καν ανέβει.

Αλλά παρ’ όλα αυτά με πείσμα, υπομονή, δύναμη και κουράγιο συνέχισε μέχρι να φτάσει στο τέλος, να φτάσει στην κορυφή. Ακόμα και όταν έφτασε εκεί όμως η προσπάθεια του δεν είχε τελειώσει. Είχε ανέβη το δέντρο της τύχης του, αλλά τώρα έπρεπε να κατακτήσει και το Κάστρο της Ζωής του! Πράγμα που το κατόρθωσε.

Επειδή το έργο, όπως όλα τα παραμύθια έχουν διπλά νοήματα και διπλούς αποδέκτες…

Όταν ο Τζακ ανέβηκε την φασολιά και συνάντησε την Νεράιδα, αυτή του είπε ότι για να Νικήσει τον Γίγαντα και να Ελευθερώσει την χώρα και τον Λαό του απ’ την Τυραννική Εξουσία του, πρέπει να του πάρει Τα Πουγκιά με το Χρυσάφι, την Κότα που γεννά Χρυσά Αυγά και την Άρπα που Τραγουδά. Πράγμα που ο Τζακ το έκανε και έτσι ελευθέρωσε την χώρα του, τον Λαό του και η ευημερία ξαναήρθε στην μικρή του χώρα.

Και πράγματι, όταν ένας λαός έχει στη εξουσία του:

Tα πουγκιά με το Χρυσάφι: Ελέγχει το χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας του, τις τράπεζες και την ρευστότητα της Αγοράς!

Την Κότα που γεννά χρυσά αυγά: Ελέγχει και εκμεταλλεύεται προς όφελος του λαού της τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της. (Αέριο, Πετρέλαιο, Αλιεία, κτηνοτροφία Γεωργία, Τουρισμό, κ.λπ.)

Την Άρπα που τραγουδά: Διαχειρίζεται ο ίδιος την κουλτούρα του – δηλαδή τον πολιτισμό και τις Τέχνες του.

Τότε και μόνο τότε, ένας Λαός είναι ελεύθερος, προοδεύει, ευημερεί και ζει ευτυχισμένος. Και όλα αυτά το …1807! Κάθε ομοιότητα, με πρόσωπα και σημερινές καταστάσεις, είναι εντελώς τυχαία!